Gimnazjum SP Goleszów - szkoła dla dzieci i młodzieży

Jeśli wprowadzasz do bazy dane dotyczące zdrowia, przewidywanej długości życia i ostatecznie młodości grupy o jednakowym wieku metrykalnym, zauważysz, że – z pewnymi wyjątkami – ludzie starzeją się w tym samym tempie, aż do osiągnięcia trzydziestu, trzydziestu kilku lat. Wszyscy, z wyjątkiem ludzi z odziedziczonymi ciężkimi schorzeniami o podłożu genetycznym i tych, którzy ulegli poważnym wypadkom, są właściwie zdrowi i sprawni. Mężczyźni osiągają szczyt swoich możliwości fizycznych zaraz przed trzydziestką, kobiety parę lat później. Nasz organizm jest w pełni dojrzały, jesteśmy najsilniejsi, nasz umysł działa najsprawniej. Potem – pomiędzy trzydziestym szóstym a trzydziestym ósmym rokiem życia większość ludzi osiąga punkt zwrotny – w miejsce procesów „wzrastania” pojawia się „starzenie”.

Jeśli przebada się populację jako całość i prześledzi funkcjonowanie biologiczne – czy to sprawność nerek, czy zdolności poznawcze – okaże się, że z wiekiem dochodzi do jego pogorszenia. Ogólnie można stwierdzić, że każda funkcja biologiczna pogarsza się o 3-6% na dekadę po przekroczeniu trzydziestego piątego roku życia. Prędkość tego spadku to przeciętna dla całej populacji. Mimo że tego rodzaju pomiary są standardowo stosowane przez naukowców w celu wymierzenia szybkości starzenia się, tych wartości nie można przypasować do poszczególnych ludzi. W przypadku starszej populacji różnice stają się tak znaczne, że wyliczanie średniej staje się pozbawione sensu, ponieważ wszelkie średnie mają jedynie wówczas jakiekolwiek znaczenie, gdy ludzie lub rzeczy poddani procesowi pomiaru są zgrupowani właśnie w pobliżu punktu średniego. W przypadku procesu starzenia tak się wcale nie dzieje. W rzeczywistości – jeśli naprawdę przyjrzysz się liczbom – okaże się, że zachodzą tak znaczne różnice miedzy jednostkami, że „średnia” bardziej ukrywa prawdę niż ją przybliża. W różnych grupach wiekowych ludzie raczej nie koncentrują się wokół jakiejś średniej – punktu centralnego. Można znaleźć jednostki, które zakwalifikujemy do rozmaitych grup zależnie od zdolności do sprawnego funkcjonowania – u niektórych dochodzi do dramatycznej i szybkiej utraty sprawności, u innych zaś trudno jest się dopatrzyć jakiegokolwiek pogarszania się funkcji.