Gimnazjum SP Goleszów - szkoła dla dzieci i młodzieży

Ponieważ nic nie „wskazywało” na to, że sprawy przybierają zły obrót, nikt nie przykładał nadmiernej wagi do tego, co się dzieje. Potem jednak coś się wydarzyło. Jake miał udar. W następstwie okazało się, że jest częściowo sparaliżowany i ma kłopoty z mówieniem. Mógł się poruszać jedynie przy balkoniku. W parę minut stracił swoje „wspaniałe życie”, na które musiał tak długo pracować.

Mimo całej opieki medycznej, jaką był otoczony po udarze mózgu. wciąż odmawia! właściwego leczenia nadciśnienia. W końcu zaczęły nawalać nerki, co było efektem właśnie nadciśnienia. Roger i Joyce przyprowadzili go do mnie na wizytę.

Kiedy ów pacjent zgłosi! się wreszcie do mnie, przedstawiłem mu „suche fakty”. I tak udało mi się przekonać Jake 'a do obniżenia ciśnienia krwi. Po lekach ciśnienie krwi spadło, a funkcja nerek uległa poprawie. Naprawdę, zaczął znów całkiem wygodnie żyć, przez kolejne dziesięciolecie nie był właściwie zależny od pomocy drugich, do czasu, gdy nerki w ogóle przestały funkcjonować. Mimo że jego życie po udarze było niezłe i potrafił żyć tak dobrze, jak to tylko było możliwe – nie było to życie jego marzeń. A nie musiało tak wcale być.

Jednak nie jest to jeszcze koniec całej historii. Kilka lat temu u córki Jake 'a również wykryto nadciśnienie tętnicze. I tak jak ojciec odmówiła przyjmowania leków. Roger wciąż starał się namówić ją do leczenia, ona jednak skutecznie opierała się jego radom.

– Joyce – pytał – czyś Ty zwariowała?

– Po prostu nie mam zamiaru przyjmować żadnych leków – odpowiadała.

– Joyce, przecież wiesz, czym to się skończyło dla naszego taty. Jakim ciężarem był dla naszej mamy. Przecież jej serce pękało, kiedy musiała patrzeć, jak on się męczy. Wszyscy cierpieliśmy. A teraz mówisz mi, że zamierzasz narazić się na dokładnie to samo?