Przeszczep szyszynki – dalszy opis
Najpierw pobraliśmy gruczoły szyszynki od trzy-, czteromiesięcznych myszy (kilkanaście lat „ludzkich”), a następnie wszczepiliśmy je sześciu dwudzie- stomiesięcznym samcom myszy (około sześćdziesięciu pięciu lat u człowieka). Przeprowadziliśmy również operacje przeszczepu na samicach w wieku szesnastu, dziewiętnastu i dwudziestu dwóch miesięcy (odpowiednio pięćdziesiąt, sześćdziesiąt pięć i siedemdziesiąt lat u ludzi). Aby uniknąć odrzucenia przeszczepu, wykorzystaliśmy dla naszego eksperymentu specjalnie wyhodowane myszy, które były genetycznym odpowiednikiem bliźniąt jednojajowych. Tkanka dawcy była tak podobna do tkanki biorcy, że niemal od razu przeszczep został przyjęty. Pracowaliśmy niezwykle precyzyjnie i dokładnie, posługując się mikroskopem chirurgicznym. Otoczoną błoną szyszynkę umieściłem na końcu igły i ostrożnie wprowadziłem ją do grasicy starszej myszy.
Myszy, którym przeszczepiono szyszynkę, podobnie jak myszy, którym podawano melatoninę, dosłownie młodniały w oczach. Dotyczyło to zarówno ich wyglądu zewnętrznego, jak i funkcjonowania narządów wewnętrznych. Odporność organizmu i czynności tarczycy wykazywały poziom odpowiedni dla młodych osobników. Gruczoły grasicy u starych myszy, które poddano operacjom przeszczepu, zazwyczaj skurczone i znacznie zredukowane, odzyskiwały rozmiary i kondycję właściwe młodym zwierzętom. Wynikało z tego, że melatonina wpływała na odbudowanie odpornościowej funkcji właśnie poprzez odmłodzenie gruczołu grasicy.