Gimnazjum SP Goleszów - szkoła dla dzieci i młodzieży

Tlen jest koniecznym składnikiem do produkcji ATP i spala się podczas tego procesu. Gdy jednak produkcja ATP w mitochondriach zmniejsza się, pozostaje nadmiar tlenu, co może prowadzić do tworzenia się wolnych rodników. Jak już wiemy, wolne rodniki potrafią niszczyć tkanki i układy organizmu.

Wracamy więc znów do melatoniny. Melatonina, o czym wspomnieliśmy wcześniej, metabolizuje T4 do T3 dostarczającej komórkom więcej energii. Dlatego, zaopatrując mitochondria w energię do produkcji ATP. melatonina zapobiega wytwarzaniu wolnych rodników we wszystkich organach i gruczołach, również w szyszynce.

Jako regulator wszystkich pozostałych gruczołów, szyszynka jest bodaj najaktywniejszym z nich, bezustannie pochłaniając i wytwarzając energię. Jeśli ma zachować swoją aktywność na poziomie z młodości, sama potrzebuje energii, musi więc produkować wystarczająco dużo ATP. Gdy tak się dzieje, wtedy pełni swoją funkcję regulatora bez zarzutu.

Jednak gdy praca szyszynki powolnieje, układ energetyczny organizmu powoli ulega zniszczeniu. Staje się tak, kiedy mitochondriom w komórkach szyszynki brakuje energii i nie mogą produkować dostatecznej ilości ATP, a zamiast tego produkują inny związek – pirofosforan, który może być nawet szkodliwy dla organizmu. Pirofosforan wchodzi w reakcję z wapniem, pierwiastkiem obecnym we wszystkich komórkach, co w rezultacie tworzy sole wapnia. Starzejąca się szyszynka ulega zwapnieniu i twardnieje. Zwapnieniu szyszynki towarzyszy zmniejszenie produkcji melatoniny. Skutkiem zaś obniżenia poziomu melatoniny są wahania poziomu innych, ważnych hormonów, włącznie z hormonami tarczycy. A zatem wszystkie organy otrzymują mniej energii. Pozbawione energii mitochondria przestają produkować potrzebną ilość ATP i zaczynają wytwarzać związek chemiczny sprzyjający zwapnieniu. Na przykład, złogi wapnia w naczyniach krwionośnych mogą spowodować miażdżycę tętnic, lub ich stwardnienie, co prowadzi do zawału serca lub wylewu. Złogi wapnia znajdują się także w innych organach, włącznie z sercem i mózgiem.

Jak widzimy, proces zwapnienia, zapoczątkowany w szyszynce, może się rozszerzyć na cały organizm, niszcząc kolejno każdą komórkę, a w konsekwencji każdy narząd organizmu. Innymi słowy, kiedy szyszynka kończy swoją pracę, skutki dotyczą całego organizmu. Następuje załamanie funkcji wszystkich mitochondriów, co wywołuje reakcję łańcuchową, kończąc się katastrofą dla wszystkich organów.